Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Pan (Faun). Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Pan (Faun). Pokaż wszystkie posty

piątek, 20 października 2017

MIT O SYZYFIE, MIT O DEDALU I IKARZE, MIT O DEMETER I KORZE, PAN (FAUN)

MIT O SYZYFIE

SYZYF

  • król (władca) Koryntu, żona Merope,
  • był ulubieńcem bogów,
  • rozpowiadał boskie sekrety,
  • został ukarany przez bogów na śmierć,
  • wymknął się śmierci,
  • uwięził bożka śmierci Tanatosa w lochach,
  • po śmierci oskarżył przed Hadesem żonę, że nie chciała go pochować i tym samym oszukał boga podziemi, bo chciał opuścić Hades,
  • był człowiekiem, który powrócił z krainy zmarłych na ziemię,
  • po śmierci otrzymał od bogów ciężką karę za swoje grzechy,
  • toczy on wielki odłam skały na samą górę, lecz tuż przed wierzchołkiem góry, głaz wymyka mu się z rąk i spada w dół. Trwa to bez końca, przez całą wieczność.

CHARON – przewoźnik dusz zmarłych.


STYKS – rzeka, którą przeprawiał się Charon. / PRZEKROCZYĆ STYKS – umrzeć.

ŁÓDŹ CHARONA – symbol śmierci, łódź śmierci.

OBOL – drobna moneta (pieniążek), którą wkładano do ust zmarłym przed pogrzebem, aby mieli czym opłacić Charonowi przeprawę łodzią na tamten świat.

TANATOS – bożek śmierci.

SYZYFOWA PRACA – daremny trud, próżny wysiłek, praca nieefektywna.



MIT O DEDALU I IKARZE

DEDAL I IKAR
  • mieszkali na wyspie Kreta, 
  • król Krety, Minos zlecił Dedalowi budowę labiryntu dla potwora Minotaura,
  • Dedal tęsknił za Atenami i bardzo chciał wrócić do ojczyzny,
  • król jednak nie wyraził zgody na jego powrót do kraju,
  • Dedal obmyślił wówczas plan ucieczki,
  • z ptasich piór sklejonych woskiem sporządził dwie pary potężnych skrzydeł i ruszył z synem w drogę w kierunku Sycylii,
  • przed odlotem przestrzegł syna, aby nie leciał zbyt nisko (aby fale nie zmoczyły piór), ani zbyt wysoko (żeby słońce nie roztopiło wosku),
  • kazał Ikarowi lecieć równo między niebem i ziemią,
  • Ikar jednak nie posłuchał rad ojca i wzbił się zbyt wysoko,
  • Słońce roztopiło wosk, pióra wypadły, a Ikar runął na ziemię i zabił się na miejscu, 
  • po długich poszukiwaniach Dedal odnalazł szczątki syna, 
  • na pamiątkę – wyspę, na którą spadł Ikar – nazwano Ikarią, a morze dookoła niej – Morzem Ikaryjskim.
MINOTAUR – pół byk, pół człowiek.

ZABIĆ MINOTAURA – sposób na rozwiązanie problemu.

ZNALEŹĆ SIĘ W LABIRYNCIE – znaleźć się w trudnej sytuacji, bez wyjścia.

IKAROWY LOT – szybkie osiągnięcie sukcesu, po czym gwałtowny spadek.

IKAR – symbol młodości.

DEDAL – symbol dojrzałości.


MIT O DEMETER I KORZE
DEMETER I KORA

  • Córka Demeter – bogini urodzaju,
  • Kora bawi się na łące w otoczeniu nimf, zrywa maki, błękitne dzwonki i jaskry,
  • na skraj łąki wabi Korę zapachem biały kwiat narcyza - to zdradziecki kwiat, poświęcony strasznym bogom podziemia,
  • Kora wyobrażała sobie, że patrzą na nią oczy Narcyza (najpiękniejszego z myśliwców, w którym zakochane były wszystkie nimfy strumieni i drzew. On jednak nie spojrzał na żadną z boginek. Najbardziej niezadowolona była nimfa Echo. Bogini miłości, Afrodyta, na prośbę obrażonych boginek, sprawiła, iż Narcyz zakochał się w sobie samym. Zapomniał o łowach i całymi dniami patrzył się w drżącą taflę źródełka. W końcu umarł z tęsknoty do swojego odbicia. Na jego grobie wyrósł kwiat o śnieżystych płatkach i cudnej woni, który nazwano narcyzem) i zerwała łodygę kwiatu,
  • w tej samej chwili ciemność zalega łąkę, ziemia się rozwiera i na rydwanie zjawia się Hades, pan podziemia,
  • bóg porwał ją na rydwan i uniósł do mrocznego królestwa cieni,
  • mała boginka Kyane, rusałka wodna, przyjaciółka Kory, usłyszała jej wołanie o pomoc i bez namysłu rzuciła się pod kopyta pędzących koni, zagradzając im drogę. Jednak nic to nie dało. Rydwan z Korą zniknął w przepaściach ziemi. Kyane siedziała smutnie na trawie i płakała cichutko nad dolą porwanej przyjaciółki. Z jej łez powstał strumień błękitny – zwany od jej imienia – Kyane.
  • Demeter-Matka - pani urodzajnych łanów i kwitnących sadów,
  • płacze, idzie dniem i nocą i szuka swej utraconej córki,
  • Ziemia blednie i żółknie, usycha kwiat i kłos pszeniczny czarnieje, łamią się i kruszą łodygi, a szarość, żal i pustka unoszą się nad ziemią, bo ziemia z żalu wraz ze swą panią płacze,
  • straszna klęska nawiedziła świat,
  • wyschły źródła i błękitne jeziorka górskie zamieniły się w błotniste kałuże,
  • pewnego dnia Demeter spotyka Hekate – boginię ciemności, i za jej radą udaje się do boga słońca – Heliosa. Od niego dowiedziała się, o tym, iż to Hades porwał Korę. Dowiedziała się również, że Zeus już dawno obiecał Korę Hadesowi. W rozpaczy Demeter rzuciła klątwę na ziemię, która od tego czasu nie rodziła więcej swych owoców,
  • wreszcie ulitowała się nad nią Matka bogów Rea i za jej namową Zeus zmienił swe srogie wyroki. Postanowił, że Kora będzie spędzać u Hadesa (swojego męża) trzecią część roku jako pani podziemnego królestwa Persefona, a dwie trzecie roku będzie spędzać z Demeter, 
  • bogini urodzaju zdjęła z ziemi klątwę,
  • na wiosnę – Ziemia – Demeter stroi się w szaty radosne na powitanie córki, a późną jesienią, gdy ją ma utracić płacze deszczem i szarugą nad swą dolą.

GANIMEDES – podczaszy Zeusa, dworzanin zaopatrujący stół królewski w trunki.

NARCYZ – młodzieniec, który zakochał się w swym odbiciu w wodzie; także biały, wiosenny kwiat.

NARCYZM – miłość własna, do samego siebie.

HADES – bóg świata zmarłych, mąż Persefony.

DEMETER – bogini zboża, zasiewów i ziemi uprawnej, bogini urodzaju i plonów.

PERSEFONA (KORA) – pani podziemnego królestwa, żona Hadesa, córka Demeter.

HEKATE – bogini ciemności.

HELIOS – bóg słońca.

KYANE – rusałka wodna, przyjaciółka Kory, z jej łez powstał strumień błękitny – Kyane.

REA – matka bogów.

PAN (FAUN) – bożek leśny.


PAN
PAN (FAUN)
  • bożek lasów i pastwisk,
  • wygląd: brzydki, na głowie rogi, capie nogi i kopyta, capia bródka, wykrzywiony nos, kosmaty ogon,
  • był nieszkodliwy, a nawet pożyteczny, pomagał myśliwym, rybakom i bartnikom,
  • przygrywał na instrumencie zwanym syringą,
  • w popołudniowej porze, w cieniu rozłożystych drzew wypoczywał, ale gdy ktoś go zbudził od razu zrywał się rozwścieczony i szerzył trwogę (STRACH PANICZNY – zwany PANIKĄ).


Zapraszam również tu:



Obserwatorzy