czwartek, 27 sierpnia 2015

POGODA






:) :)













Pogoda - to wszystkie zjawiska zachodzące w powietrzu otaczającym Ziemię (czyli w atmosferze) występujące w danym miejscu o określonej porze. 
Pogoda może być zmienna, np. rano mogą występować opady deszczu, niebo może być całkowicie zachmurzone, natomiast po południu może być słonecznie i bardzo ciepło.

Meteorolodzy - to osoby zajmujące się badaniami zjawisk atmosferycznych. Mierzą oni temperaturę powietrza, opady, zachmurzenie, ciśnienie atmosferyczne, kierunek oraz prędkość wiatru. Na podstawie swoich badań i obserwacji przygotowują prognozy pogody, które są ogłaszane np. w radiu, w telewizji lub zamieszczane na stronach internetowych.

Składniki pogody:
  • temperatura powietrza - określa stan cieplny atmosfery. Podstawowym przyrządem wykorzystywanym do mierzenia temperatury powietrza jest termometr meteorologiczny. Umieszcza się go w klatce meteorologicznej na wysokości 2 metrów. Temperaturę podaje się w stopniach Celsjusza (˚C)W temperaturze 0˚C woda zamarza (krzepnie). Temperatury powyżej 0˚ to temperatury dodatnie, natomiast temperatury poniżej 0˚C to temperatury ujemne (np. -5˚).
    W niektórych krajach termometry wskazują temperaturę w skali Fahrenheita i Kelvina.
     
  • ciśnienie atmosferyczne - to nacisk, jaki powietrze wywiera na powierzchnię Ziemi. Podstawowym przyrządem służącym do mierzenia ciśnienia atmosferycznego jest barometr. Wartość ciśnienia atmosferycznego podaje się w hektopaskalach (hPa).
    W zależności od tego, czy nacisk powietrza na Ziemię jest większy czy mniejszy ciśnienie atmosferyczne może wzrastać (WYŻ - powietrze z większą siłą naciska na powierzchnię Ziemi, nacisk zwiększa się) lub maleć (NIŻ - powietrze z mniejszą siłą naciska na powierzchnię Ziemi, nacisk zmniejsza się). Na mapach pogody wyże oznacza się literką W, natomiast niże literką N.

    Pogoda wyżowa:
    - latem - przynosi ładną, słoneczną i ciepłą pogodę
    - zimą - pogoda jest bezchmurna i słoneczna, ale bardzo mroźna
  • zachmurzenie - to stopień pokrycia nieba przez chmury. W celu określenia stopnia pokrycia nieba przez chmury stosuje się skalę od 0 do 8. 0 oznacza brak zachmurzenia, natomiast 8 zachmurzenie całkowite.

    Chmury
    - powstają na różnych wysokościach i różnią się od siebie.

    Podstawowe rodzaje chmur:
    - pierzaste - cirrus - powstają wysoko z kryształków lodu, nie przynoszą opadów, ale mogą zwiastować zmianę pogody
    - kłębiaste - cumulus - zbudowane są z kropelek wody, mogą przekształcić się w chmury burzowe, nie przynoszą opadów
    - warstwowe - stratus - chmury niskie - mogą przynosić długotrwałe opady deszczu, mżawki lub śniegu

    Niekiedy chmury tworzą się tuż nad powierzchnią gruntu i występują w postaci mgieł.

    Chmury powstają z pary wodnej, która paruje z powierzchni Ziemi (znad lądów i zbiorników wodnych). Pod wpływem niskiej temperatury para wodna zamienia się w kropelki wody lub kryształki lodu, które tworzą chmury. Jeżeli robią się zbyt duże, spadają. W ten sposób powstają opady atmosferyczne.
  • opady atmosferyczne:

    deszcz
     - to opad w postaci kropel. Ilość opadów mierzona jest za pomocą deszczomierza i podawana w milimetrach. Opady deszczu mogą być drobne, gwałtowne, połączone z burzą i porywistym wiatrem. Mogą trwać nawet kilka dni. Ich średnica może wynosić do 5 mm

    śnieg - to opad w postaci płatków zbudowanych z małych kryształków lodu. Występuje zimą.

    grad - to opad w postaci bryłek lodu, które mogą mieć nawet kilka centymetrów wielkości. Gdy występuje latem - może powodować duże straty w rolnictwie.
  • osady atmosferyczne - o osadzie atmosferycznym mówimy wtedy, gdy kropelki wody lub śnieg osadzą się na zimnej powierzchni.

    rosa - powstaje z pary wodnej zawartej w powietrzu, gdy temperatura powietrza obniża się (najczęściej wieczorem), na powierzchniach roślin i innych przedmiotów,

    szadź - powstaje zimą wskutek osadzania się i zamarzania kropel wody zawartych w powietrzu, na przedmiotach i roślinach tworzy charakterystyczne lodowe igiełki (lodowe szczotki),

    szron - podobnie jak rosa, powstaje z pary wodnej, która zamarza, gdy ma kontakt z ochłodzonymi przedmiotami

    gołoledź - powstaje podczas opadów deszczu na powierzchni ziemi o temperaturze poniżej  0˚ C, jest to przezroczysta, gładka warstwa lodu, która pokrywa podłoże
  • wilgotność powietrza - jest to ilość pary wodnej, która znajduje się w powietrzu. Do mierzenia wilgotności powietrza służy higrometr. Wilgotność powietrza podaje się w procentach (%). Średnia roczna wilgotność powietrza w Polsce wynosi 78-82%.
  • kierunek i prędkość wiatru

    Wiatr - to poziomy ruch powietrza względem powierzchni Ziemi. Kierunek wiatru zależny jest od ciśnienia atmosferycznego:

                                                                    W -> N

    Wieje on od miejsca o wyższym ciśnieniu (W) w kierunku miejsca, gdzie jest ono niższe (N).

    Prędkość wiatru
    zależna jest od różnicy ciśnień. Silniejszy wiatr wieje wówczas, gdy różnica ta jest większa. Do pomiaru prędkości wiatru służy wiatromierz (albo anemometr). Przyrząd ten wskazuje również kierunek wiatru. Prędkość wiatru podaje się w metrach na sekundę (m/s) albo w kilometrach na godzinę (km/h).

    Wiatr południowy - wiatr wieje z południa
    Wiatr wschodni - wiatr wieje ze wschodu

    Do określania prędkości wiatru (np. nad morzem) można używać skali Beauforta, gdzie 0
    ˚B oznacza ciszę (gładka powierzchnia wody), 12˚B oznacza sztorm huragan oraz wiatr o prędkości ponad 133 km/h.
Wszystkie składniki pogody mierzone są za pomocą specjalnych przyrządów, które znajdują się w stacjach meteorologicznych.



Wyniki prognozy pogody przedstawiane są w postaci graficznej. Składniki pogody można zaznaczać na mapie pogody za pomocą umownych znaków.

Strzałka oznaczająca kierunek wiatru pokazuje, z jakiego kierunku wieje wiatr.

Źródło: J. Buniowska, E. Frąckowiak, E. Gęca, P. Jeruszka, Przyroda z klasą. Podręcznik dla klasy 4 Szkoły Podstawowej, Wyd. LektorKlett, Poznań 2012, str. 46-55.

POLE






Pole:
  • to sztuczny ekosystem utworzony przez człowieka
  • to obszar ziemi przeznaczony do uprawy roślin, np. zbóż (pszenica, jęczmień, żyto, proso, pszenżyto) oraz warzyw (ziemniaki, marchew, pomidory, ogórki, buraki)
  • podobnie jak na łące, na polu jest dużo światła, gleba jest lepiej napowietrzona, ale zawiera mniej wilgoci
  • zboża należą do traw, mają wiązkowe korzenie, dzięki którym łatwo pobierają z gleby wodę z solami mineralnymi, łodygi zbóż to źdźbła
  • chwasty to dzikie rośliny, które utrudniają rozwój roślinom uprawnym (zabierają im światło i wodę), świetnie wykorzystują pole, aby się rozwijać, rosną szybciej od roślin uprawnych, dlatego trzeba je systematycznie usuwać, czyli pielić, chwasty wytwarzają nasiona, które kiełkują wcześniej niż u roślin uprawnych, mogą też długo przebywać w glebie, czekając na odpowiednie warunki do rozwoju
  • pielenie - zabieg wyrywania chwastów

LAS













Las:
  • to zbiorowisko roślinne, w którym obok siebie występują drzewa, krzewy i rośliny zielne ułożone warstwowo (czyli piętrowo)
Warstwy lasu:
W lesie rośliny są rozmieszczone warstwowo.
  • ściółka - zajmuje dno lasu, tworzą ją obumarłe liście (opadłe na ziemię), gałązki, fragmenty roślin (zaschnięte rośliny), pióra ptaków, sierść ssaków, odchody zwierzęce i obumarłe szczątki różnych organizmów, inna ściółka jest w lesie liściastym (tu tworzą ją głównie liście opadłe jesienią z drzew), i inna w lesie iglastym (tu tworzą ją m.in. igły)

    - jest wilgotna (więcej wilgoci jest w lesie liściastym niż w iglastym)
    - jest najchłodniejszym miejscem w lesie
    - nie dociera do niej słońce, ponieważ większość promieniowania słonecznego pochłaniają liście dębów, garbów czy buków. Liście te tworzą także osłonę przed parowaniem wody

    - żyje w niej wiele organizmów, np. dżdżownice, owady i ich larwy, mrówki, ślimaki, nicienie (mają nitkowaty kształt)
  • runo leśne - najniższa warstwa lasu, tworzą ją grzyby, mchy, trawy, krzewinki i rośliny zielne, warstwa runa w lesie liściastym jest uboższa niż w iglastym

    - jest tam dosyć wilgotno, zacisznie (ponieważ drzewa osłaniają runo przed wiatrem),
    - dociera tu najmniej światła (ilość docierającego światła zależy od pory roku i typu lasu)

    - zwierzęta: sarny, dziki, jelenie, lisy, inne to: mrówki, ślimaki, jaszczurki, żaby, myszy

    RUNO W LESIE LIŚCIASTYM:

    - rośliny pojawiają się wczesną wiosną, gdy drzewa nie mają jeszcze liści, wówczas przez korony drzew dociera wystarczająca ilość światła, dzięki czemu gleba jest odpowiednio nagrzana, rośliny kwitną, wydają nasiona, a następnie zamierają
    - rośliny: zawilce, konwalie, przebiśniegi, ziarnopłony, przylaszczki, mchy, inne rośliny cieniolubne,
    - las zmienia się o każdej porze roku, jesienią dominują różne odcienie żółci, czerwieni i brązu

    RUNO W LESIE IGLASTYM:
    - rośliny: mchy, borówki, wrzosy, borowiki
    - las przez cały rok jest zielony
  • podszyt - kolejna warstwa lasu

    las liściasty: podszyt tworzą: młode drzewa oraz krzewy, np. kalina, jeżyna, malina, leszczyna, głóg, dziki bez, kruszyna

    las iglasty: można tu spotkać jałowiec

    zwierzęta: w gałęziach ptaki wiją gniazda, między gałązkami krzewów pająki rozpinają sieci
  • korony drzew - najwyższa warstwa lasu

    las liściasty: warstwę tę tworzą dęby, buki, graby, brzozy

    las iglasty: świerki, sosny, jodły, modrzewie

    las mieszany: drzewa iglaste i liściaste

    zwierzęta: wiewiórki, kuny, ptaki, np. sikorki, sowy, dzięcioły, jastrzębie, zięby
Przystosowanie roślin do życia w lesie:  

czosnaczek (ma długą łodygę, mierzącą ponad metr, znajdują się na niej liście o różnej długości ogonków - od dłuższych do krótkich - dzięki temu liście nie zasłaniają się i każdy może otrzymać odpowiednią ilość światła)

bluszcz (wspina się wysoko po pniach drzew, aby zdobyć jak najwięcej światła, liście bluszczu ułożone są dachówkowato, dzięki temu do każdego z nich dociera światło)

paprocie (narecznica samcza i orlica pospolita mają podzielone blaszki liściowe - zwiększa to ich powierzchnię, przez którą mogą pobierać światło)

drzewa - (osiągają duże wysokości, dzięki czemu ich korony mają stały dostęp do światła (są dobrze oświetlone), w gęstych lasach drzewa mają cieńsze pnie i są wyższe niż w lasach mniej gęstych)

wysokie rośliny - muszą mieć silny system korzeniowy, większość drzew ma korzenie głęboko sięgające w glebę, aby mieć stały dostęp do odpowiedniej ilości wody

Przystosowanie zwierząt do życia w lesie:

- zwierzęta mają charakterystyczne ubarwienie (barwy ochronne): brunatne, brązowe lub szare, urozmaicone cętkami

cętkowata sierść - dzięki nim zwierzęta wtapiają się w otoczenie, np. sarny

brunatne umaszczenie - przypomina kolorem podłoże, dzięki czemu zwierzęta mogą skutecznie ukrywać się przed ludźmi i drapieżnikami, np. dzik

Zwierzęta żyjące w najwyższej warstwie lasu, np. wiewiórki, ptaki:

- odpowiednia budowa ciała: długie ostre pazury, puszysty ogon, np. wiewiórka

długie ostre pazurki - dzięki nim zwierzęta przytrzymują się korony drzew, np. ptaki

Zwierzęta żyjące w runie leśnymi między krzewami, np. sarny, lisy, łosie, rysie, wilki, dziki

- długie smukłe nogi - dzięki nim zwierzęta mogą łatwo przeskoczyć napotkane przeszkody, np. sarna, lis

- rozsuwalne racice - dzięki nim zwierzęta mogą poruszać się po grząskim terenie, np. łoś

- doskonała orientacja: wyostrzone, świetnie rozwinięte zmysły, takie jak słuch, wzrok i węch

- doskonały słuch - pozwala zwierzętom usłyszeć najcichszy trzask, lub skradające się wilki

- doskonała koordynacja ruchowa, umiejętność szybkiego biegania: pozwala na szybką zmianę kierunku, gdy zwierzę ucieka lub goni

- życie w stadach - ułatwia zdobywanie pożywienia lub zauważenie niebezpieczeństwa, ułatwia również polowanie, w stadach żyją, np. dziki, wilki, sarny

sarna - ma doskonały słuch (może usłyszeć skradające się wilki) oraz długie smukłe nogi (dzięki którym może wykonywać długie susy i uciec przed drapieżnikiem), małe sarny mają cętkowaną sierść (dzięki niej mogą wtapiać się w otoczenie)

ryś - ma doskonały wzrok, długie ostre pazury (może wspinać się po drzewach) oraz cętki na sierści (dzięki nim może zamaskować się między gałązkami drzew)

lis - ma doskonały słuch, (dzięki trójkątnym uszom i licznym włosom znajdującym się wewnątrz jego uszu - lis odbiera bardzo dużą ilość dźwięków, porusza on uszami, aby zlokalizować miejsce, z którego dochodzi dźwięk)

wiewiórka - puszysty ogon (dzięki niemu zachowuje równowagę, ogon działa jak ster), silne i dłuższe tylne nogi (dzięki nim może mocno się odbić i wykonać kilkumetrowy skok na drzewo), długie, ostre pazury (dzięki nim przytrzymuje się kory drzew)

dzik - brunatne umaszczenie (dzięki niemu może się ukryć przed drapieżnikami), racice dzika są tak zbudowane, że gdy chodzi po twardym podłożu, dotykają go tylko dwie największe, a gdy porusza się po mchu, dotykają go jeszcze dwie mniejsze raciczki (dzięki temu stopa dzika przylega do podłoża większą powierzchnią i zwierzę się nie zapada)

łoś - rozsuwalne racice (dzięki nim łoś może poruszać się po grząskim terenie, np. po bagnach i śniegu)

dzięcioł zielony - ma bardzo ostre pazury (dzięki nim świetnie porusza się po pionowych pniach) oraz przeciwstawne palce (dwa są skierowane w przód, a dwa w tył), sztywne lotki w ogonie (dzięki temu utrzymuje równowagę podczas poruszania się po pniu), długi dziób oraz długi, pokryty lepką substancją język (dzięki nim dzięcioł może łatwo wydobyć owady (korniki) spod kory)

wilk - żyje w stadzie, zwykle stado ma swojego przewodnika, wilkom przewodzi - wadera - najsilniejsza samica oraz jej towarzysz - basior

Źródło: J. Buniowska, E. Frąckowiak, E. Gęca, P. Jeruszka, Przyroda z klasą. Podręcznik dla klasy 4 Szkoły Podstawowej, Wyd. LektorKlett, Poznań 2012, str. 175-180, 184-186.

Obserwatorzy