Drzewa: migdałowce, magnolie, pinie.
poniedziałek, 14 marca 2016
Litera B – karty pracy do nauki pisania
Litera B – darmowe karty pracy do nauki czytania i pisania
Litera B to druga litera alfabetu i pierwsza spółgłoska.
Może występować w wersji: małej – b oraz dużej – B.
Jest spółgłoską dźwięczną i może pojawiać się na początku, w środku lub na końcu wyrazu.
Przykładowe wyrazy z literą B: balon, but, budynek, biedronka, burza, biblioteka, baran, biurko, bajka, banan.
🖍️ Karty pracy do nauki litery B
Poniżej znajdziesz darmowe karty pracy, które pomogą dzieciom w nauce litery b, B.
Zestaw obejmuje m.in. pisanie po śladzie oraz pisanie liter w liniaturze,
co wspiera rozwój grafomotoryki i utrwalanie pisowni.
Materiały są idealne do wykorzystania na lekcjach języka polskiego,
zajęciach rewalidacyjnych, świetlicowych, a także w edukacji domowej.
Gotowe do pobrania i wydruku!
Ilustracje do kart pracy, źródło: Internet.
LITERKA Ł - KARTY PRACY
Ilustracje do kart pracy, źródło: Internet.
1. Szesnasta litera alfabetu.
2. Może być mała - ł lub duża - Ł.
3. Jest spółgłoską.
4. Może występować na początku, w środku i na końcu wyrazu.
Ł jak: łabędź, ład, łamać, łamigłówka, łańcuch, łapać, łatwy, ławka, łąka, łobuz, łodyżka, łokieć, łoże, łódka, Łódź, łódź, łóżko, Łucja, łuk, Łukasz, łup, łupina, łuska, łydka, łyżka, łyżwa, łyżworolki, łza, kozioł, dług
CHARLIE I FABRYKA CZEKOLADY - PAN WONKA I HINDUSKI KSIĄŻĘ (3)
KSIĄŻĘ PONDICHERRY:
Dziadek Joe opowiedział też Charliemu o tym, że do fabryki pana Wonki nie przychodzą robotnicy ani z niej nie wychodzą. Staruszek powiedział chłopcu, że nie pracują tam zwyczajni (normalni) ludzie. Jednak było już bardzo późno i Charlie musiał iść spać. Dziadek Joe przekazał chłopcu, że resztę opowie mu jutro wieczorem.
- napisał list do pana Wonki,
- chciał, aby cukiernik przyjechał do Indii i wybudował mu ogromny pałac z czekolady,
- Willy Wonka spełnił jego prośbę, zbudował mu pałac, który miał sto pokoi i cały był zrobiony z czekolady deserowej (ciemnej) lub mlecznej (z białej), cegły, cement, okna, ściany, sufity, dywany, obrazy, meble, łóżka - były z czekolady, natomiast w łazience, z kranów płynęła gorąca czekolada,
- jego pałac stopił się w słońcu, bo Książę nie chciał go zjeść, tylko chciał w nim zamieszkać,
- gdy przyszedł gorący dzień i Książę drzemał w sypialni, słońce stopiło jego pałac, a on obudził się i zobaczył, że pływa w wielkim, lepkim czekoladowym jeziorze,
Dziadek Joe opowiedział też Charliemu o tym, że do fabryki pana Wonki nie przychodzą robotnicy ani z niej nie wychodzą. Staruszek powiedział chłopcu, że nie pracują tam zwyczajni (normalni) ludzie. Jednak było już bardzo późno i Charlie musiał iść spać. Dziadek Joe przekazał chłopcu, że resztę opowie mu jutro wieczorem.
niedziela, 13 marca 2016
CHARLIE I FABRYKA CZEKOLADY - FABRYKA PANA WILLY'EGO WONKI (2)
Każdego wieczoru, po kolacji, Charlie przebywał w pokoju swoich dziadków i słuchał ich opowieści.
Staruszkowie mieli ponad dziewięćdziesiąt lat. Byli pomarszczeni jak suszone śliwki i kościści jak szkielety. Całymi dniami leżeli w łóżku i drzemali sobie. Na głowach mieli założone nocne czapki (szlafmyce), aby nie marznąć. Gdy usłyszeli, jak otwierają się drzwi i rozlega się głos chłopca, natychmiast zrywali się do siadu, a ich twarze rozjaśniał uśmiech i zaczynały się wieczorne rozmowy. Staruszkowie bardzo kochali Charliego. Był on jedyną radością ich życia i na jego wieczorne wizyty czekali przez cały dzień. Często rodzice chłopca także przychodzili i stawali w drzwiach, żeby posłuchać opowieści staruszków. Przez pół godziny pokój stawał się miejscem bardzo szczęśliwym. Cała rodzina zapominała też o głodzie i biedzie.
Pewnego razu Charlie zadał swoim dziadkom następujące pytania:
Dziadek Joe - był najstarszym z czwórki staruszków. Miał lat dziewięćdziesiąt sześć i pół. Był kruchy i słaby, przez całe dnie niewiele mówił, ale wieczorami na widok Charliego w tajemniczy sposób odzyskiwał młodość. Stawał się ożywiony i pełen energii jak chłopiec.
PAN WILLY WONKA:
czarodziej czekolady, fantastyczny, zachwycający, niezwykły, fenomenalny zdumiewający i niesamowity producent czekolady, potrafi zrobić wszystko, co tylko zechce. Wymyślił:
Staruszkowie mieli ponad dziewięćdziesiąt lat. Byli pomarszczeni jak suszone śliwki i kościści jak szkielety. Całymi dniami leżeli w łóżku i drzemali sobie. Na głowach mieli założone nocne czapki (szlafmyce), aby nie marznąć. Gdy usłyszeli, jak otwierają się drzwi i rozlega się głos chłopca, natychmiast zrywali się do siadu, a ich twarze rozjaśniał uśmiech i zaczynały się wieczorne rozmowy. Staruszkowie bardzo kochali Charliego. Był on jedyną radością ich życia i na jego wieczorne wizyty czekali przez cały dzień. Często rodzice chłopca także przychodzili i stawali w drzwiach, żeby posłuchać opowieści staruszków. Przez pół godziny pokój stawał się miejscem bardzo szczęśliwym. Cała rodzina zapominała też o głodzie i biedzie.
Pewnego razu Charlie zadał swoim dziadkom następujące pytania:
- 1. Czy to prawa, że fabryka pana Wonki jest największa na świecie?
- To prawda, jest mniej więcej pięćdziesiąt razy większa od innych!
- Pan Wonka jest najbardziej fantastycznym i niesamowitym wytwórcą czekolady. On jest czarodziejem czekolady.
Dziadek Joe - był najstarszym z czwórki staruszków. Miał lat dziewięćdziesiąt sześć i pół. Był kruchy i słaby, przez całe dnie niewiele mówił, ale wieczorami na widok Charliego w tajemniczy sposób odzyskiwał młodość. Stawał się ożywiony i pełen energii jak chłopiec.
- dwieście smaków czekolady,
- dwieście rodzajów nadzienia,
- każde słodycze były bardziej kremowe i pyszniejsze niż te, które zostały wyprodukowane w innych fabrykach,
- lody czekoladowe, które nigdy się nie topią, nawet jeśli kilka godzin leżą poza lodówką,
- pianki o smaku fiołków,
- karmelki, które zmieniają kolor co dziesięć sekund podczas ssania,
- malutkie dropsy, które roztapiają się, gdy tylko położysz je na języku, / drobniuteńkie piórka z cukru, które rozpływają się, gdy tylko dotkną wargi
- gumę do żucia, która nigdy nie traci smaku,
- słodkie balony, które rosną do gigantycznych rozmiarów, później trzeba je przekłuć szpilką i połknąć,
- ciemno nakrapiane, srocze jajeczka, które szybko maleją i na końcu języka zostaje różowe pisklątko.
CHARLIE I FABRYKA CZEKOLADY - OTO CHARLIE / POJAWIA SIĘ CHARLIE (1)
BOHATEROWIE
RODZICE PANA BUCKETA:
DZIADEK JOE (TATO PANA BUCKETA)
BABCIA JOSEPHINE (MAMA PANA BUCKETA)
RODZICE PANI BUCKET:
DZIADEK GEORGE (TATO PANI BUCKET)
BABCIA GEORGINA (MAMA PANI BUCKET)
Państwo Bucketowie mają syna, który nazywa się:
CHARLIE BUCKET
Cała rodzina składała się z sześciorga dorosłych i z jednego dziecka - Charliego. Mieszkali oni w niedużym drewnianym domu na skraju wielkiego miasta. Były tam tylko dwa pokoje i jedno łóżko, które przeznaczono dla czwórki staruszków. Dziadkowie Charliego byli tak zmęczeni życiem, że w ogóle nie wstawali z łóżka. Dziadek Joe i babcia Josephine zajęli jedną stronę łóżka, natomiast dziadek George i babcia Georgina - drugą. Charlie oraz jego rodzice spali w drugim pokoju na materacach, na podłodze. Państwo Bucketowie byli bardzo biedni, dlatego nie było ich stać na zakup lepszego domku.
PAN BUCKET - jako jedyny miał pracę, zajmował się nakładaniem nakrętek w fabryce pasty do zębów, jego zarobki nie wystarczały nawet na zakup dobrego jedzenia
POSIŁKI W DOMU CHARLIEGO:
ŚNIADANIE - chleb z margaryną
OBIAD - gotowane ziemniaki i kapusta
KOLACJA - kapuśniak
W NIEDZIELĘ - można było dostać dokładkę
Bucketowie nie umierali z głodu, ale całymi dniami mieli uczucie pustki w brzuchu.
Charlie ciągle był głody, mimo, że rodzice często oddawali mu swoje porcje. Największym marzeniem chłopca była czekolada. Dostawał ją tylko raz w roku, na swoje urodziny. Mała tabliczka czekolady wystarczała mu na ponad miesiąc.
Największą torturą dla Charliego był fakt, iż na wprost jego domku, znajdowała się OGROMNA FABRYKA CZEKOLADY WILLY'EGO WONKI (największa i najsłynniejsza fabryka czekolady na całym świecie).
PRZEPISY NA SŁODKOŚCI - LINKI
CIASTECZKA BUŹKI (EMOTIKONY)
MINIONKI
BAŁWANEK OLAF
RÓŻNE (BAJKOWE)
https://pl.pinterest.com/mysweetrecipe/cartoon-character-cookies/
https://pl.pinterest.com/namirawicaksono/cookies-character-cartoon-fine-art/
https://pl.pinterest.com/namirawicaksono/cookies-character-cartoon-fine-art/
https://www.youtube.com/user/SweetAmbsCookies/videos
LUKIER / MASA CUKROWA
http://durszlak.pl/przepisy-kulinarne/lukier-na-ciastka
http://www.kuchniawformie.pl/2013/12/jak-zrobic-lukier-instrukcja-krok-po-kroku/
http://www.inspirander.pl/gotowanie/kruche-ciasteczka-z-masa-cukrowa
http://www.mojewypieki.com/post/masa-cukrowa-lukier-plastyczny-do-tortow
http://pin-upcake.blogspot.com/2013/04/kolorowa-masa-cukrowa-instrukcja-krok.html
LUKIER / MASA CUKROWA
http://durszlak.pl/przepisy-kulinarne/lukier-na-ciastka
http://www.kuchniawformie.pl/2013/12/jak-zrobic-lukier-instrukcja-krok-po-kroku/
http://www.inspirander.pl/gotowanie/kruche-ciasteczka-z-masa-cukrowa
http://www.mojewypieki.com/post/masa-cukrowa-lukier-plastyczny-do-tortow
http://pin-upcake.blogspot.com/2013/04/kolorowa-masa-cukrowa-instrukcja-krok.html
MITOLOGIA J. PARANDOWSKI - NARODZINY ŚWIATA
MIT – opowiadanie z czasów bardzo odległych, oparte na wierzeniach Greków. Mity dają wyobrażenie o życiu bogów, ludzi i przyrody.
MITOLOGIA – zbiór mitów jednego ludu.
CHAOS
1) wielkie Nic, ogromna pustka, wielka otchłań (ogromna przestrzeń, której końca nie można zobaczyć),
2) zamieszanie i bałagan w pokoju
KOSMOS
1) posprzątał ten świat i wypełnił go twórczymi siłami i boskimi pierwiastkami (niewielka, ale bardzo ważna część)
BÓSTWA:
Niebo - URANOS
Ziemia – GAJA
DZIECI GAI I URANOSA:
TYTANI – synowie Uranosa i Gai, sześciu olbrzymów, najstarszy z nich OKEANOS – bóg rzeki, najmłodszy KRONOS
CYKLOPI – synowie Uranosa i Gai, młodsi bracia Tytanów, wyglądają przerażająco i dziko, mają jedno oko na środku czoła
TARTAR – podziemna głębia, miejsce, z którego nie ma wyjścia, miejsce kaźni w Hadesie
Gaja była zła na Uranosa, namówiła pozostałych synów tytanów, żeby napadli na swojego ojca. Najmłodszy z nich Kronos, został ich przywódcą. Uzbrojony przez matkę w kamienny sierp (narzędzie służące do ścinania zboża i trawy), okaleczył ojca i wraz z braćmi strącił go z niebiańskiego tronu.
KRONOS – najmłodszy z Tytanów, syn Uranosa i Gai, zabił Uranosa sierpem, pozbawił ojca władzy i sam objął władzę nad światem (rządził w Złotym Wieku), połykał własne dzieci w obawie przed utratą władzy (klątwa rzucona przez Uranosa)
REA – „Matka Bogów”, żona Kronosa, opiekunka wszystkich dębów na świecie
Niedługo potem Kreon poślubił Reę, która opiekowała się wszystkimi dębami na świecie. Kronos pamiętał o klątwie rzuconej na niego przez ojca (że jeden z jego synów pozbawi go władzy), i połykał swoje dzieci: Hestię, Demeter, Herę, Hadesa, Posejdona. Zachowanie Kronosa doprowadziło Reę do wściekłości i ukryła następnego syna – Dzeusa. Oddała go pod opiekę Gai – matce Ziemi, czyli babci Dzeusa. Kreonowi dała kamień do połknięcia i w ten sposób uratowała Dzeusa.
MAŁY DZEUS – wychowywał się na Krecie, pod opieką górskich nimf. Wykarmiła go koza Amaltea, później nimfy dawały mu do jedzenia miód.
NIMFA – boginka związana ze światem przyrody przyjmująca postać młodej, pięknej kobiety, zamieszkująca pola, lasy, góry, rzeki, źródła. Ich matką była koza Amaltea.
KOZA AMALTEA – pół nimfa, pół koza. Dzięki niej Dzeus uzyskał pożywienie, róg obfitości i egidę.
EGIDA – tarcza Dzeusa ze skóry kozy Amaltei, nie można było jej przebić.
POD EGIDĄ – w opiece
Gdy Dzeus dorósł – postanowił się zemścić na ojcu za swoje rodzeństwo. Poprosił matkę, aby ustanowiła go podczaszym na Kronosa. Razem z matką przygotowali napój z gorzkich ziół, po którym Kronos wypluł z siebie całą zawartość brzucha. Wyskoczyli z niego: Posejdon, Hades, Hera, Demeter i Hestia.
PODCZASZY – to ktoś, kto na dworze królewskim próbował napojów przed podaniem królowi.
DZIECI REI I KRONOSA:
POSEJDON – bóg (władca) mórz, podlegały mu też wyspy, nadbrzeża, przystanie, Atrybut: Trójząb - używany był przez niego do rozbijania skał i tworzenia źródeł
HADES (PLUTON) – władca podziemia, miał czapkę z psiej skóry, która czyniła go niewidzialnym, jego wierny pies Cerber, żona Persefona
HERA – bogini (królowa) niebios i płodności, żona i siostra Zeusa, patronka niewiast, opiekowała się macierzyństwem, niosła pociechę wdowom. Atrybuty: jabłko granatu – symbol płodności, berło z kukułką – ptak jej poświęcony
HESTIA – bogini domu i rodziny, najstarsza córka Kronosa i Rei, stała na straży rodzin
DEMETER – bogini pól i urodzajów, jej imię oznacza „Gleba-Matka”, opiekowała się osadami rolników , ich życiem i obyczajem. Atrybuty: kłosy i maki, matka Kory (Persefony)
DZEUS – władca wszystkich bogów, urodził się na górze Lykajon w Arkadii (kraina szczęśliwości), jako dziecko wychowywał się na Krecie pod opieką nimf, wykarmiła go koza Amaltea, gdy dorósł zemścił się na ojcu, razem z matką Reą przygotowali napój z gorzkich ziół, po którym Kronos wypluł połknięte dzieci
TYFON - syn Gai, najstraszliwszy potwór, od głowy do lędźwi miał ciało olbrzyma ludzkiej postaci, zamiast nóg wiły się sploty wężów, ciało miał upierzone, sięgał aż do gwiazd, został zraniony przez Dzeusa żelaznym sierpem i przywalony wyspą Sycylią, gdy Tyfon stara się wydobyć z tego więzienia, ziemia sycylijska drży, a przez krater Etny bucha ogień z jego paszczy, wulkan Etna wybucha wtedy, gdy uwięziony pod Sycylią Tyfon zieje ogniem
GÓRY HAJMOS - góry krwi, krew Tyfona zabarwiła góry na czerwono, stąd góry krwi - Hajmos
CZTERY WIEKI LUDZKOŚCI:
- WIEK ZŁOTY – panował wtedy Kronos, ludzie żyli bez trosk, bez smutków, rzeki płynęły mlekiem, z drzew sączył się miód, ziemia rodziła wszystko w obfitości, bez pracy ludzi, ciało nie starzało się, nieustanne zabawy i biesiady
- WIEK SREBRNY – ludzie rozwijali się bardzo powoli, okres dzieciństwa trwał 100 lat, później szybko umierali, mieli pełno zgryzot, nie chcieli składać ofiar bogom, ani ich czcić, Dzeus ich wszystkich wytępił
- WIEK BRĄZOWY – było to plemię gwałtowne, kochające wojnę, ludzie mieli siłę olbrzymów i serca twarde jak kamień, wszystko robili z brązu (mury domów, miast, sprzęty), był to okres heroiczny, żyli wtedy m.in. Herakles i Tezeusz
- WIEK ŻELAZNY – trwa do dzisiaj, człowiek jest słaby i nagi, brakowało mu siły bogów
PROMETEUSZ
PROMETEIZM – poświęcenie się jednostki dla dobra ogółu
BUNT PROMETEJSKI – bunt w słusznej sprawie, często okupiony cierpieniem
PROMETEJSKI CZYN – wielki czyn
PROMETEJSKI OGIEŃ – iskra życia
PROMETEJSKA POSTAWA - pełna poświęcenia
PANDORA – była dziełem Hefajstosa, bogowie zesłali ją, by zesłać na ludzi nieszczęście. Brat Prometeusza Epimeteusz poślubił Pandorę i to on przyczynił się do rozproszenia po świecie chorób i smutków (posłuchał Pandory i otworzył puszkę)
PUSZKA PANDORY – źródło nieszczęść, wszelkich kłopotów i nędzy
DEUKALION i PYRRA
DEUKALION – syn Prometeusza
PYRRA – córka Epimeteusza i Pandory
Para pobożnych staruszków, która na nowo zaludniała ziemię poprzez rzucanie poza siebie kamieni, oznaczających „kości ich matki”- ziemi. Kamienie zamieniały się w ludzi. Z kamieni rzucanych przez Deukaliona, powstawali mężczyźni, z kamieni rzucanych przez Pyrrę - kobiety. Dzięki nim świat się odnawiał. Z gleby rodziły się rośliny, ptaki i zwierzęta. Osady budowało plemię wyrosłe z kamieni, zdatniejsze do życia, wytrzymałe na ból i trudy. Deukalion nauczył ich wielu pożytecznych umiejętności, krzewił cześć należną bogom i stawiał świątynie.
MITOLOGIA – zbiór mitów jednego ludu.
„NARODZINY ŚWIATA”
CHAOS
1) wielkie Nic, ogromna pustka, wielka otchłań (ogromna przestrzeń, której końca nie można zobaczyć),
2) zamieszanie i bałagan w pokoju
KOSMOS
1) posprzątał ten świat i wypełnił go twórczymi siłami i boskimi pierwiastkami (niewielka, ale bardzo ważna część)
BÓSTWA:
Niebo - URANOS
Ziemia – GAJA
DZIECI GAI I URANOSA:
TYTANI – synowie Uranosa i Gai, sześciu olbrzymów, najstarszy z nich OKEANOS – bóg rzeki, najmłodszy KRONOS
CYKLOPI – synowie Uranosa i Gai, młodsi bracia Tytanów, wyglądają przerażająco i dziko, mają jedno oko na środku czoła
HEKATONCHEJROWIE – mieli sto rąk i ogromną siłę (STURĘCY)
Uranos nie był zadowolony z ich wyglądu i strącił ich do Tartaru.TARTAR – podziemna głębia, miejsce, z którego nie ma wyjścia, miejsce kaźni w Hadesie
Gaja była zła na Uranosa, namówiła pozostałych synów tytanów, żeby napadli na swojego ojca. Najmłodszy z nich Kronos, został ich przywódcą. Uzbrojony przez matkę w kamienny sierp (narzędzie służące do ścinania zboża i trawy), okaleczył ojca i wraz z braćmi strącił go z niebiańskiego tronu.
KRONOS – najmłodszy z Tytanów, syn Uranosa i Gai, zabił Uranosa sierpem, pozbawił ojca władzy i sam objął władzę nad światem (rządził w Złotym Wieku), połykał własne dzieci w obawie przed utratą władzy (klątwa rzucona przez Uranosa)
KRONIA - prastare święto, podczas którego weselono się na pamiątkę złotego wieku
REA – „Matka Bogów”, żona Kronosa, opiekunka wszystkich dębów na świecie
Niedługo potem Kreon poślubił Reę, która opiekowała się wszystkimi dębami na świecie. Kronos pamiętał o klątwie rzuconej na niego przez ojca (że jeden z jego synów pozbawi go władzy), i połykał swoje dzieci: Hestię, Demeter, Herę, Hadesa, Posejdona. Zachowanie Kronosa doprowadziło Reę do wściekłości i ukryła następnego syna – Dzeusa. Oddała go pod opiekę Gai – matce Ziemi, czyli babci Dzeusa. Kreonowi dała kamień do połknięcia i w ten sposób uratowała Dzeusa.
GÓRA LYKAJON W ARKADII – miejsce urodzenia Dzeusa, kraina szczęśliwości, Dzeus urodził się w czarną noc.
MAŁY DZEUS – wychowywał się na Krecie, pod opieką górskich nimf. Wykarmiła go koza Amaltea, później nimfy dawały mu do jedzenia miód.
NIMFA – boginka związana ze światem przyrody przyjmująca postać młodej, pięknej kobiety, zamieszkująca pola, lasy, góry, rzeki, źródła. Ich matką była koza Amaltea.
KOZA AMALTEA – pół nimfa, pół koza. Dzięki niej Dzeus uzyskał pożywienie, róg obfitości i egidę.
RÓG OBFITOŚCI – złamany róg kozy Amaltei, pobłogosławiony przez Dzeusa, oznaczający nieskończone bogactwo, ciągle napełniał się jedzeniem
EGIDA – tarcza Dzeusa ze skóry kozy Amaltei, nie można było jej przebić.
POD EGIDĄ – w opiece
Gdy Dzeus dorósł – postanowił się zemścić na ojcu za swoje rodzeństwo. Poprosił matkę, aby ustanowiła go podczaszym na Kronosa. Razem z matką przygotowali napój z gorzkich ziół, po którym Kronos wypluł z siebie całą zawartość brzucha. Wyskoczyli z niego: Posejdon, Hades, Hera, Demeter i Hestia.
PODCZASZY – to ktoś, kto na dworze królewskim próbował napojów przed podaniem królowi.
DZIECI REI I KRONOSA:
POSEJDON – bóg (władca) mórz, podlegały mu też wyspy, nadbrzeża, przystanie, Atrybut: Trójząb - używany był przez niego do rozbijania skał i tworzenia źródeł
HADES (PLUTON) – władca podziemia, miał czapkę z psiej skóry, która czyniła go niewidzialnym, jego wierny pies Cerber, żona Persefona
HESTIA – bogini domu i rodziny, najstarsza córka Kronosa i Rei, stała na straży rodzin
DEMETER – bogini pól i urodzajów, jej imię oznacza „Gleba-Matka”, opiekowała się osadami rolników , ich życiem i obyczajem. Atrybuty: kłosy i maki, matka Kory (Persefony)
DZEUS – władca wszystkich bogów, urodził się na górze Lykajon w Arkadii (kraina szczęśliwości), jako dziecko wychowywał się na Krecie pod opieką nimf, wykarmiła go koza Amaltea, gdy dorósł zemścił się na ojcu, razem z matką Reą przygotowali napój z gorzkich ziół, po którym Kronos wypluł połknięte dzieci
TYFON - syn Gai, najstraszliwszy potwór, od głowy do lędźwi miał ciało olbrzyma ludzkiej postaci, zamiast nóg wiły się sploty wężów, ciało miał upierzone, sięgał aż do gwiazd, został zraniony przez Dzeusa żelaznym sierpem i przywalony wyspą Sycylią, gdy Tyfon stara się wydobyć z tego więzienia, ziemia sycylijska drży, a przez krater Etny bucha ogień z jego paszczy, wulkan Etna wybucha wtedy, gdy uwięziony pod Sycylią Tyfon zieje ogniem
- WIEK ZŁOTY – panował wtedy Kronos, ludzie żyli bez trosk, bez smutków, rzeki płynęły mlekiem, z drzew sączył się miód, ziemia rodziła wszystko w obfitości, bez pracy ludzi, ciało nie starzało się, nieustanne zabawy i biesiady
- WIEK SREBRNY – ludzie rozwijali się bardzo powoli, okres dzieciństwa trwał 100 lat, później szybko umierali, mieli pełno zgryzot, nie chcieli składać ofiar bogom, ani ich czcić, Dzeus ich wszystkich wytępił
- WIEK BRĄZOWY – było to plemię gwałtowne, kochające wojnę, ludzie mieli siłę olbrzymów i serca twarde jak kamień, wszystko robili z brązu (mury domów, miast, sprzęty), był to okres heroiczny, żyli wtedy m.in. Herakles i Tezeusz
- WIEK ŻELAZNY – trwa do dzisiaj, człowiek jest słaby i nagi, brakowało mu siły bogów
MIT O PROMETEUSZU
PROMETEUSZ
- tytan, syn boga Japeta,
- bóg, który cierpiał przez miłość dla ludzi,
- najmądrzejszy przedstawiciel swego ludu,
- ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami, a duszę dał mu z ognia niebiańskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu boga słońca, człowiek Prometeusza został wykonany z gliny, łez i ognia niebieskiego, słaby i nagi,
- poświęcił się dla ludzi, nauczył ich wielu pożytecznych umiejętności, przysłużył się ludziom, ponieważ nauczył ich sztuk i rzemiosł, przyniósł im boski ogień, oswoił dzikie zwierzęta, dał im ogień,
- przechytrzył Dzeusa (ludzie mieli składać bogom ofiarę z kości owiniętych tłuszczem), sprytnie oszukał Dzeusa (dał mu gorszą część wołu – kości okryte tłuszczem),
- złamał zakaz Dzeusa dotyczący rozpalania ognia,
- wykradł ogień Heliosowi i rozniósł go po ludzkich osadach,
- rozbudził w człowieku ducha i dał mu moc panowania nad światem,
- został przykuty łańcuchami do skalnej ściany Kaukazu i codziennie wygłodniały orzeł potężnymi pazurami rozrywał mu brzuch, a potem wyszarpywał mu wątrobę, która nocą wciąż odrastała,
- zwano go dobroczyńcą ludzkości, gdyż dał ludziom ogień,
- nie chciał poślubić Pandory, ponieważ podejrzewał podstęp bogów, bogowie stworzyli Pandorę, aby zesłać na ludzi nieszczęście, Pandora była dziełem: Hefajstosa, puszka Pandory oznacza źródło nieszczęść,
- brat Prometeusza, Epimeteusz przyczynił się do rozproszenia po świecie chorób i smutków, Epimeteusz poślubił Pandorę, brat Prometeusza nie był mądry,
PROMETEIZM – poświęcenie się jednostki dla dobra ogółu
BUNT PROMETEJSKI – bunt w słusznej sprawie, często okupiony cierpieniem
PROMETEJSKI CZYN – wielki czyn
PROMETEJSKI OGIEŃ – iskra życia
PROMETEJSKA POSTAWA - pełna poświęcenia
PANDORA – była dziełem Hefajstosa, bogowie zesłali ją, by zesłać na ludzi nieszczęście. Brat Prometeusza Epimeteusz poślubił Pandorę i to on przyczynił się do rozproszenia po świecie chorób i smutków (posłuchał Pandory i otworzył puszkę)
PUSZKA PANDORY – źródło nieszczęść, wszelkich kłopotów i nędzy
DEUKALION i PYRRA
DEUKALION – syn Prometeusza
PYRRA – córka Epimeteusza i Pandory
Para pobożnych staruszków, która na nowo zaludniała ziemię poprzez rzucanie poza siebie kamieni, oznaczających „kości ich matki”- ziemi. Kamienie zamieniały się w ludzi. Z kamieni rzucanych przez Deukaliona, powstawali mężczyźni, z kamieni rzucanych przez Pyrrę - kobiety. Dzięki nim świat się odnawiał. Z gleby rodziły się rośliny, ptaki i zwierzęta. Osady budowało plemię wyrosłe z kamieni, zdatniejsze do życia, wytrzymałe na ból i trudy. Deukalion nauczył ich wielu pożytecznych umiejętności, krzewił cześć należną bogom i stawiał świątynie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)